آندری شلیفر در تاریخ 20 فوریه 1961 متولد شده و اقتصاددانی روسی-آمریکایی است. وی استاد اقتصاد در دانشگاه هاروارد بوده و از سال 1991 در آنجا به تدریس اشتغال دارد. شلیفر به خاطر کارهای اثرگذار خود در سه زمینه مالی شرکت (حاکمیت شرکتی، قانون و مالی)، اقتصاد بازارهای مالی (انحراف از بازارهای کارآمد) و اقتصاد گذار، مدال جان بیتس کلارک را در سال 1999 دریافت کرد. وی علاوه بر قرار گرفتن در رتبه اول برترین اقتصاددانان جهان توسط رتبه‌بندی ریپک، به عنوان فرد اول فهرست «دانشمندانی با بیشترین ارجاع در حوزه اقتصاد و تجارت» نیز قرار دارد. آندری در اتحاد جماهیر شوروی به دنیا آمد. در نوجوانی و در سال 1976 به راچستر نیویورک مهاجرت کرد. سپس به تحصیل ریاضیات پرداخت و در سال ۱۹۷۶، لیسانس خود را از دانشگاه هاروارد دریافت کرد و برای مقطع دکترا، به تحصیل در رشته اقتصاد در ام‌آی‌تی پرداخت. وی قبل از حضور در هاروارد به عنوان استاد دانشگاه، در پرینستون و مدرسه تجارت شیکاگو نیز تدریس کرده است.

جیمز هکمن لیسانس ریاضیات خود را از کالج کلرادو و کارشناسی ارشد و دکترای اقتصادش را از دانشگاه پرینستون دریافت کرد. وی که از سال 1973 در دانشکده اقتصاد دانشگاه شیکاگو حضور داشته، یکی از بنیانگذاران دانشکده سیاستگذاری عمومی هریس در این دانشگاه است که در آنجا نیز تدریس می‌کند. مرکز «اقتصاد توسعه انسانی» را در دانشگاه شیکاگو را در سال 2014 راه‌اندازی کرد و خود، مدیریت این مجموعه را نیز بر عهده دارد. تحقیقات میان‌رشته‌ای اخیر هکمن در مورد رشد انسان و شکل‌گیری مهارت‌ها در طول چرخه زندگی، از اقتصاد، روانشناسی، ژنتیک، اپیدمیولوژی و علوم اعصاب برای بررسی ریشه‌های نابرابری استفاده می‌کند. هکمن برای کار خود در زمینه اقتصادسنجی خرد تنوع و ناهمگنی و همچنین ایجاد یک مبنای علت و معلولی برای ارزیابی سیاست‌های عمومی در سال 2000، جایزه نوبل اقتصاد را دریافت کرد. وی برای تحقیقات خود جوایز بی‌شمار دیگری نیز از جمله مدال جان بیتس کلارک از انجمن اقتصادی آمریکا را در سال 1983 دریافت کرده است.

دارون عجم اوغلو که استاد گروه اقتصاد دانشگاه ام‌آی‌تی است، لیسانس اقتصاد خود را در سال 1989 و از دانشگاه یورک، کارشناسی ارشد اقتصاد ریاضی و اقتصادسنجی را در سال 1990 و از مدرسه اقتصادی لندن و دکترای خود را نیز در سال 1992 در مدرسه اقتصادی لندن به پایان رساند. دارون مدال جان بیتس کلارک را در سال ۲۰۰۵ دریافت کرد. زمینه تحقیقات دارون عجم اوغلو شامل اقتصاد سیاسی، توسعه اقتصادی و رشد، تئوری سرمایه انسانی، نظریه رشد، نوآوری، نظریه جست‌وجو، اقتصاد شبکه و یادگیری است. تحقیقات اخیر وی عوامل موثر بر تکامل نهادی و سیاسی کشورها، و اینکه چگونه فناوری بر رشد و توزیع منابع تاثیر می‌گذارد و خود از طریق انگیزه‌های اقتصادی و اجتماعی تعیین می‌شود، در حالی که تحقیقاتش بر علل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی تفاوت در توسعه اقتصادی جوامع متمرکز است. عجم اوغلو علاوه بر مقالات علمی، نویسنده چندین کتاب معروف اقتصاد سیاسی است؛ از جمله کتاب‌های «چرا کشورها شکست می‌خورند»، «ریشه‌های اقتصادی دیکتاتوری و دموکراسی» و آخرین نوشته وی، کتاب «دالان باریک: حکومت‌ها، جوامع و سرنوشت آزاد» است.

رابرت بارو استاد اقتصاد دانشگاه هاروارد، محقق مدعو در موسسه «پروژه آمریکا» و همکار تحقیقاتی در دفتر ملی تحقیقات اقتصادی است. او دکترای خود را در رشته اقتصاد از دانشگاه هاروارد و همچنین مدرک لیسانس فیزیکش را از موسسه تکنولوژی کالیفرنیا دریافت کرد. بارو سردبیر مجله QJE، رئیس انجمن اقتصادی غرب و نایب‌رئیس انجمن اقتصادی آمریکا بوده است. وی در طی سال های 1998 تا 2006، ستون‌نویس نشریه نیوزویک و از سال ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۸، سردبیر روزنامه وال‌استریت ژورنال بوده است. وی در زمینه اقتصاد کلان و رشد اقتصادی به طور گسترده‌ای مطلب منتشر کرده است. تحقیقات اخیر وی در زمینه بلایای نادر اقتصاد کلان، اصلاح مالیات شرکت‌ها، دین و اقتصاد، عوامل تجربی تعیین‌کننده رشد اقتصادی و اثرات اقتصادی بدهی عمومی و کسری بودجه است.

جوزف استیگلیتز اقتصاددان آمریکایی، استاد دانشگاه کلمبیا و رئیس مشترک گروه «کارشناس سطح بالا» در مورد سنجش عملکرد اقتصادی و پیشرفت اجتماعی در OECD و اقتصاددان ارشد موسسه روزولت است. استیگلیتز جایزه نوبل اقتصاد را در سال ۲۰۰۱ و مدال جان بیتس کلارک را در سال ۱۹۷۹ دریافت کرده است. او همچنین معاون و اقتصاددان ارشد سابق بانک جهانی و رئیس سابق شورای مشاوران اقتصادی ریاست جمهوری بوده است. استیگلیتز طرح گفت‌وگوی سیاستگذاری، موسسه‌ای تحقیقاتی با موضوع توسعه بین‌المللی را در سال 2000 و در دانشگاه کلمبیا تاسیس کرد. وی از سال 2001 عضو هیات علمی کلمبیا بوده و در سال 2003، به بالاترین درجه علمی این دانشگاه رسیده است. استیگلیتز در سال 2011، توسط مجله تایم به عنوان یکی از 100 فرد با‌نفوذ جهان معرفی شد. تحقیقات وی به دلیل کارهای پیشگام خود در زمینه اطلاعات نامتقارن مشهور است و بر توزیع درآمد، ریسک، حاکمیت شرکتی، سیاستگذاری عمومی، اقتصاد کلان و جهانی‌سازی تمرکز دارد.

ژان تیرول، متولد سال ۱۹۵۳ و استاد اقتصاد فرانسوی است که بر سازمان‌های صنعتی، نظریه بازی، بانک و امور مالی و اقتصاد روانشناسی تمرکز دارد. تیرول به دلیل تحلیل قدرت بازار و تنظیم‌گری انحصارات طبیعی، در سال 2014 جایزه نوبل اقتصاد را دریافت کرد. تیرول مدرک دکترای اقتصادش را با پایان‌نامه‌ای با عنوان «مقالاتی در تئوری اقتصاد» از دانشگاه ام‌آی‌تی دریافت کرده است. در کتاب درسی تیرول، «نظریه سازمان صنعتی»، مدل‌های مدرن رقابت انحصار چندجانبه ترکیب شده و موارد مختلفی که در آن، صنایع از تعداد کمی شرکت با قدرت قابل توجه بازار تشکیل شده‌اند، تجزیه و تحلیل شده است. تیرول حدود 200 مقاله تخصصی در زمینه مالی و اقتصاد، و همچنین 10 عنوان کتاب نوشته است.

پیتر فیلیپس، اقتصاددانی نیوزیلندی تبار است و از سال 1979، استاد اقتصاد و آمار در دانشگاه ییل است. وی همچنین سمت‌هایی را در دانشگاه اوکلند، دانشگاه مدیریت سنگاپور و دانشگاه ساوتهمپتون داراست. پیتر موسس و سردبیر مجله نظریه اقتصادسنجی و همینطور پیشران بسیاری از زمینه‌های تحقیقاتی در اقتصادسنجی بوده است. مقالات مهم وی راجع به اقتصادسنجی زمان پیوسته، نظریه نمونه محدود، بسط مجانبی، ریشه واحد و ادغام و اقتصادسنجی داده پنل انتشار یافته اند. فیلیپس کاربرد قضیه حد مرکزی عملکردی را برای استخراج توزیع مجانبی آزمایش‌های ریشه واحد، معرفی کرده است و در سال ۱۹۹۳، به عنوان محقق انجمن آمار آمریکا برگزیده شد. وی مدرک لیسانس و فوق‌لیسانس خود را از دانشگاه اوکلند و همچنین جوایز متعددی هم در اقتصاد و هم در آمار دریافت کرده است. فیلیپس دکترای خود را ، تحت راهنمایی جان دنیس در رشته اقتصاد و در مدرسه اقتصادی لندن به پایان رساند.

فاما متولد سال 1939 در بوستون است. پدربزرگ و مادربزرگ او مهاجران ایتالیایی بودند. وی لیسانس خود را در سال 1960 از دانشگاه تافتس دریافت کرد و سپس مدرک ام‌بی‌ای و دکترای خود را در سال 1964 از دانشکده تحصیلات تکمیلی تجارت دانشگاه شیکاگو دریافت کرد. فاما در دانشکده کسب‌وکار استنفورد نیز تدریس کرده است. هم اکنون او استاد فاینانس دانشکده تجارت دانشگاه شیکاگو است. یوجین فاما که به طور گسترده‌ به عنوان «پدر مالی مدرن» شناخته می‌شود، برنده نوبل اقتصاد 2013 بود. تحقیقات وی در جامعه دانشگاهی و همچنین جامعه سرمایه‌گذاری به خوبی شناخته شده اند. شخص خودش نیز با تحقیقات در مورد بازارها، به ویژه فرضیه بازارهای کارا شناخته می‌شود. فاما تمرکز بیشتر تحقیقات خود را بر رابطه بین ریسک و بازده مورد انتظار و پیامدهای آن برای مدیریت پورتفولیو قرار داده و دیدگاه‌ها نسبت به موضوعات مالی توسط کارهای او دگرگون شده است. وی با نوشتن دو کتاب و انتشار بیش از 100 مقاله در مجلات دانشگاهی، نویسنده‌ای پرکار محسوب می شود.